یک طراحی بی نذیر از خانه ای کنار رودخانه با چشم انداز زیبا
این خانه پروژه ای طراحی شده توسط مارک زی والسکی می باشد و در کارمایکل کالیفرنیا قرار گرفته است. برنامۀ پروژه، یک خانۀ ساده با چشم اندازی کنار رودخانه می باشد.
مالکین خواستار حداکثر استفاده از سایت تماشایی ساحل این رودخانه بودند. با چوب های انبوه و یک پارک ایالتی در کنار رودخانه، سایت محیطی طبیعی و غنی در حیات وحش را فراهم می آورد که فرصت تماشای پرندگان را در سرتاسر سال می دهد. این خانه طوری قرار گرفته که تا آنجا که می تواند درختان بالغ را حفظ کند؛ درختانی که در زمینۀ خود خورشید را به تصویر می کشند و کانسپت زندگی در طبیعت را بهبود می بخشد.
خانه دو مولفۀ اصلی دارد: یک محدودۀ خدماتی شامل گاراژها، اقامتگاه های مستخدمین و اتاق های لباس شویی و محدودۀ زندگی شامل اتاق های خواب، اتاق نشیمن، آشپزخانه و اتاق ناهارخوری. این پروژه، اقامتگاهی یک طبقه جهت تسهیل دسترسی ها می باشد. به دلیل علایق اکثر کارفرمایان، انعطاف پذیری فضا و قابلیت گشایش تمام خانه به یک اتاق بزرگ و ادامه دار مهم بود.
کانسپت طراحی به صورت یک سیاحت و گردش به بهترین نحو توصیف می شود: از خیابان ساختة دست بشر تا رودخانۀ طبیعی، از فضای عمومی تا محدوده های زندگی خصوصی، از فضاهای بسته و محصور تا فضاهای باز و شفاف. این خانه از یک سری لایه هایی که ساکنین از میان آن ها عبور می کنند، شکل گرفته است. از خیابان عمومی به حیاطی وارد می شوند جایی که منحنی چند تکۀ آن، ژستی دعوت کننده و خوشامدگویانه را طنین می اندازد در حالی که به دور بازدیدکنندگان می پیچد.
دیوارهای خارجی رو به حیاط، سخت و محکم بوده تا محرمیت را ایجاد کرده و حس طبیعت را هنگامی که از فراسوی آن عبور می کنید، بالا می برد. این سیاحت، مسیری منحنی در طول دیوار بیرونی و در زیر شبکه ای برای محافظت به سمت ورودی اصلی را دنبال می کند. ورودی در بالای پلی روی تالاب “کوی” می باشد که آب را به عنوان پس زمینه ای معرفی می کند. تصویر و صدای شرشر آب به کار برده شده تا بر انتقال از محدودۀ عمومی به خصوصی از ساختۀ دست بشر به حیطۀ طبیعی سایت دلالت کند.
درب های ورودی اجازۀ عبور از میان عنصر اصلی تمامی پلان را می دهد: یک دیوار منحنی که در میان کل خانه ادامه می یابد. این دیوار یک جدایی از دنیای خصوصی داخل را نشان می دهد. در طرف دیگر این محدوده، تمامی فضاهای اصلی قرار دارند و در ترازی قرار می گیرند که بر محیط رودخانه از طریق دیواری شیشه ای دید داشته باشند.
تمامی درب ها می توانند به صورت کشویی در طول این منحنی باز و بسته شوند در حالی که فرم را به صورتی شفاف و نمایان از یک انتها به انتهای دیگر تبدیل کرده، تمامی فضا را باز و گشاده نشان داده و وسعت تمامی خانه را به معرض نمایش می گذارد.
این دیوار به صورتی طبیعی توسط یک نورگیر سقفی مدور روشن شده و یک گالری برای کلکسیون هنری گستردۀ مالکین فراهم می آورد. هدف ترکیب نمای باز و گشادۀ طبیعت با ساختمان می باشد؛ زیبایی ساختۀ دست بشر که طبیعت را منعکس می سازد.
ماهیت تندیس وار این منحنی اجازه می دهد تا در تمامی بخش های خانه قابل تشخیص بوده و چارچوبی را برای تمامی فضاهای اصلی فراهم می آورد. ساکنین می توانند به صورتی مداوم خود را در ارتباط با این دیوار در زمانی که در میان خانه در حال عبور می باشند، ببینند.
نمای شیشه ای توسط بام های طره ای طویلی محافظت شده اند که سپری در برابر نور خورشید بوده و همچنین یک دید قاب مانند را خلق می کند که به خانه اجازه می دهد تا هم پناهگاهی باشد و هم پوششی محافظ مانند تاج درختان.
مرز بین داخل و خارج با کاربرد دیوارهای شیشه ای پیوسته و مصالح نهایی که در فراسوی آن امتداد می یابد، محو شده است. اتاق های اصلی به لنداسکیپ خارج جاری می شوند. اتاق خواب اصلی به باغی ژاپنی که نشانه ای از سالیان زیاد اقامت مالکین در ژاپن می باشد، می رسد.
گسترش ادامه دار دیوار شیشه ای بدون کاربرد مهاربند یا قاب های سنگین و با ایجاد دو دیوار برشی بزرگ از مصالح بنایی به دست آمده است؛ در حالی که در بیرون رد پایش دیده می شود که به عنوان نمایشگری دیدها را نمایان می سازد. این
دیوارها همچنین اجازۀ کاربرد زیرطاقی های بزرگ را می دهند که برای سایه اندازی شیشه در این آب و هوای روستایی گرم مورد نیاز می باشند.
این خانه به گونه ای طراحی شده است تا از نظر زیست محیطی آگاه و هوشیار بوده و تقاضای انرژی را کاهش دهد. در این خانه هر دو روش کنترل های فعال و غیرفعال مانند طاق نماهای بزرگی که محدوده های بزرگ شیشه ای را از خورشید سوزان تابستان حفظ می کند در حالی که در زمستان به آن اجازۀ ورود را می دهد و دیوارهای سنگی با بازشوهای محدود در نمای غربی ساختمان با تابش نور بیشتر به کاربرده شده است.
این خانه به دقت در میان درختان بالغ قرار گرفته تا کیفیت های سایه اندازی آن ها را به حداکثر برساند. خط آسمان نورگیرها که از ستون فقرات مرکزی ساختمان پیروی می کند، به نور طبیعی اجازۀ ورود به محدوده های عمیق تر را می دهد. سقف، سلول های فوتوالکتریکی را در خود پنهان کرده که نیروی برق لازم را تولید کرده و حتی در مواقع مورد نیاز برق اضافی را به شبکۀ اصلی برق شهری منتقل می کند.
منبع:معماری نیوز